Holly Hop

Afgelopen zaterdag was mama weg met Daan om wat bedden en kasten van oma's huis hierheen te halen. Ik was dus verantwoordelijk voor Holly, de superlieve maar brutale Engelse cocker spaniel die sinds 2 maanden bij ons woont. Helemaal enthousiast en goed bezig besloot ik om als 'grote middagwandeling' naar de rijschool te lopen om mijn 3e rij-examen te regelen (dat is weer een ander verhaal), en dan via de opticien weer naar huis. Iedereen die niet in Sprang-Capelle, Kaatsheuvel of Waalwijk loopt weet niet waar ik het over heb, maar dat maakt niet uit ;) 

Het ging allemaal goed, de zon scheen, m'n rug was lief, en we waren al bijna 2,5 uur onderweg toen Holly ineens besloot om een stuk glas wat ze zag liggen op te eten. Ik flipte natuurlijk en probeerde haar bek open te krijgen, maar het was al te laat. Om het nog erger te maken, rende ze vervolgens naar een kippenbotje en at dat OOK op! Hondenkenners (en jullie nu dus ook) weten dat honden op alle soorten botten mogen knauwen, behalve gevogelte, omdat dat bot splintert en darmperforaties enzo kan veroorzaken. Dus ik flipte gezellig nog wat meer en heb mama maar gebeld. Die zei dat ik zo snel mogelijk naar de supermarkt moest hobbelen en Holly een halve peperkoek (?) moest voeren.

Dus wat deden we? We renden naar de supermarkt natuurlijk! Oh shit, mogen hier wel dieren in. Nee dus. "Meneer, wiltualstublieftheelevenmijnhondvasthoudenwantzeheeftglasenkippenbotgegetenenikmoeteenpeperkoekvoorhaarkopenhijghijg" "Ja hoor". Lekker gemakkelijk! Jumbo in gerend, peperkoek gekocht (gelukkig had ik mn portemonnee bij me!) en met Holly weer naar buiten. Daar de peperkoek uitgepakt en maar midden op de stoep gaan zitten om haar die peperkoek te geven. Ze was er wel blij mee volgens mij, want normaal gesproken krijgt ze alleen maar brokjes en water :P

En toen! Wachten en hopen dat de peperkoek het glas en het botje goed had 'ingepakt' zodat ze geen spijsverteringskanaalperforaties (goed galgje-woord!) zou krijgen. Die avond met mama en Daan naar een concert van papa's koor, en iedereen heel blij om te ontdekken dat Holly nog erg spring en levend was toen we thuiskwamen. Vooral spring, maar hyper was ze toch al ;) Hetzelfde de ochtend erna, en de ochtend daarna, (vanochtend dus, als je het nog snapt) en hopelijk moet het nu wel uit haar lijf zijn. Gezien het door ons met plastic zakjes opgeruimde aantal drollies dat ze al heeft gelegd sinds het incident is de kans wel redelijk :D

Updates volgen! Nu nog wat foto's:

In Luxemburg:

YES IK MAG LOS WOEHOEEEE

Thuis:
Laat me met rust, ik probeer te slapen na een zware operatie.
IK BEN ZIELIG

Met Anne aan het wandelen in het bos

KNUFFEL MIJ, IK BEN LIEF!

(ook al moet ik eigenlijk een kwartslag geroteerd worden maar weet Anne niet hoe dat moet, dus kantel je hoofd maar gewoon naar rechts)

Laat me met rust, ik probeer te eten!

...ook al lukt het niet echt. *kijkt zielig* <-- specialiteit

Zoals je kan zien wil ze erg graag geknuffeld worden of met rust gelaten worden. En uitgaan. Heb je net 3 uur gewandeld, ligt ze helemaal uitgeteld in haar mand, denk je 'eindelijk heb IK een beetje rust', ga je even buiten wat doen, staat ze alweer naast de deur te springen GAAN WE UIT?? 

Die kap is er trouwens al af, hoor ;)