Weldoener

Vandaag heb ik voor het eerst bloed gegeven! Jaja, de jongste bloeddonor van Sanquin. Ik voelde me echt zo kick-ass stoer toen ik daar lag en die gigantische naald een rondje uit mijn huid stanste om een halve liter bloed af te tappen. Natuurlijk moest ik een paar mensen sms'en; een vriendin die absoluut niet tegen bloed kan (om te pesten; ik had een zuster een filmpje laten maken van de naald die in mijn arm ging) en nog wat andere vrienden. Van één van hen kreeg ik de reactie: "Je bent een echte weldoener he? Lid van Llink, bloed geven... nog meer?" Ik wilde terug gaan sms'en, maar de lijst werd een beetje lang. Wat doe ik eigenlijk allemaal voor 'goeds'?

Eens even denken.. lid van Llink -de groenste omroep- is al genoemd. Ik sta geregistreerd als orgaandonor, eet zoveel mogelijk biologisch en scharrel (wist je dat McDonald's al biologische melk gebruikt in hun koffie?) en we sturen te kleine kleren naar Polen. Verder shop ik liever bij C&A dan bij H&M omdat ik weet dat bij de eerste, in tegenstelling tot de tweede, de kleding niet aan elkaar gestikt zijn door kinderhandjes. Het liefst vreet Tony's Chocolonely, omdat die slaafvrij is; van de cacaoboer tot de supermarkt; iedereen krijgt er een eerlijke prijs voor. Not to mention, het is de lekkerste chocola die ik ken. Ook heb ik zodra ik 18 werd een bankrekening geopend bij ASN, omdat die garandeert dat het geld dat je voor die rekening betaalt (2,50 per maand) en je spaargeld alleen gebruikt worden voor projecten die de duurzaamheid van de samenleving bevorderen. Ze maken zich vooral druk om kinderarbeid, dierenleed, klimaat, mensenrechten en gentechnologie. Mooi toch! Bij massale goede-doelenacties zoals voor de tsunami, of die keer dat Unicef 6 euro nodig had om 1 meisje een jaar naar school te sturen, vind ik eigenlijk altijd dat ik die paar euro's heus wel kan missen.

Als ik zo eens teruglees begint het inderdaad een beetje te rieken naar weldoener. Maar is dat erg? Nee toch? De meeste dingen zijn al zo geïntegreerd in m'n leven dat ik er niet eens meer over na hoef te denken. Mama doet de (biologische) boodschappen, maar ik weet wel alvast waar alles staat in de appie heijn zodat ik straks in Middelburg ook snel alle biologische dingen heb gevonden. Bloed geven vind ik gewoon stoer, het geeft me eigenlijk vooral een goed gevoel over mezelf, omdat ik iemand kan helpen die hemofilie heeft, of leukemie, of omdat mijn zak bloed misschien wel nét die ene is, die een leegbloedend verkeersslachtoffer redt. Van mijn bloedgroep zijn ze erg blij met plasma, dus grote kans dat ik voortaan elke drie weken aan het infuus lig. Maar ik vind het vooral leuk! Ik vond het ook vooral leuk om die bankrekening bij ASN te openen. Ook al is het niet veel, het stelt me gerust om te weten dat ik in ieder geval íets doe dat 'goed' is. Tenzij we allemaal geneeskunde gaan studeren en vervolgens met Artsen Zonder Grenzen in een of ander oorlogsgebied in Afrika gaan helpen, is er toch al niet zoveel dat we kunnen doen voor onze omgeving.

En ook al is de H&M niet helemaal ethisch verantwoord, soms is een bepaald kledingstuk gewoon té leuk en koop ik het toch, zonder daar nachten wakker van te liggen. Samen met mijn broer ben ik een tijdje lid geweest van Amnesty International, maar omdat we toch nooit het magazine lazen heeft mama -die overigens het abonnement betaalde- het toch maar opgezegd. Ook al zitten er stresshormonen in en heeft het arme beestje waarschijnlijk net 20 vierkante centimeter gehad om op te leven, ik kan heerlijk genieten van kipnuggets bij de McDonald's, net zoals van al het andere junkfood dat (nog) niet biologisch verkrijgbaar is.

Dus, ben ik een weldoener? Volgens Van Dale ben ik dan iemand die een ander helpt, met name financieel. Dat klopt qua biologisch eten wel, want er zit natuurlijk een prijskaartje aan die extra vierkante meters stal en weide, en aan het onbespoten biologische veevoer. Maar verder... het ligt er denk ik helemaal aan in welk licht je de term 'weldoener' wilt zetten. Soms zit er toch een beetje een negatieve lading aan.

Uiteindelijk doe ik het toch vooral allemaal voor mezelf. Een gezond lijf zonder insectiden die met mijn appel mee naar binnen zijn gekomen, een schone planeet doordat ik fiets ipv met de auto ga, bloed geven.. op de een of andere manier heb je er zelf ook wat aan. Want wie weet, als ik ooit op de eerste hulp lig leeg te bloeden, dat het zakje bloed van iemand die ik enthousiast heb gemaakt om ook bloed te geven, mij dan redt.