Spine & Joint Centre

Vandaag had ik dan eindelijk een afspraak bij het Spine & Joint Centre in Rotterdam. Ik heb al 5 jaar last van mijn rug, met goede en mindere periodes (perioden?). Na een fysiotherapeut, twee manueel therapeuten, de huisarts, een mensendiecktherapeut en heel veel ibuprofen was ik het zat en maakte een afspraak bij dit multidisciplinaire revalidatiecentrum.

Ik heb een tijdje getwijfeld, omdat de behandeling 8 weken duurt en inhoudt dat je twee keer per week een dagdeel daar zit. Het is een flink eind reizen vanuit Middelburg en aangezien ik vier dagen in de week les heb zou het heel moeilijk worden met school. Maar het wordt helemaal vergoed, ik zou altijd nog kunnen kiezen om de behandeling niet te doen en ik wilde graag weten wat professionals die helemaal gespecialiseerd zijn in mijn soort klachten ervan zouden zeggen. Dus in maart heb ik een afspraak gemaakt en vandaag kon ik terecht! (lange wachtlijst haha!)

Het diagnostisch onderzoek bestond uit drie onderdelen. Eerst moest ik een gigantisch glas water drinken (daar kom ik later nog op terug) en op een computer een hele hoop vragen beantwoorden over mijn gemoedstoestand de laatste drie weken (bijvoorbeeld of ik vaak angstig ben en dat soort dingen). Het tweede onderzoek heeft te maken met het glas water. Nadat ik met een heleboel plakkertjes op mn lijf een paar keer naar beneden moest buigen en weer terug, kreeg ik een echo. Ja, zoals wanneer je zwanger bent, maar dan ergens anders. Ik moest al dat water drinken om te zorgen dat ik een volle blaas had, zodat ze konden zien of de blaas goed meebewoog bij bewegingen waarbij dat hoort, en vice versa.

Het derde deel was een gesprek over de vragenlijst die ik van tevoren in had moeten vullen en een uitgebreid lichamelijk onderzoek. Dat ben ik ondertussen wel gewend, mensen die vragen of ik voorover, opzij, naar achteren wil buigen en aan mijn benen trekken als ik op een behandelbank lig :P

En toen: de uitslag! Het oordeel, het advies, het behandelplan. Ik was best een beetje zenuwachtig. Aan de ene kant hoopte ik dat er niks met me aan de hand was. Dan is het in ieder geval niks ernstigs. Nadeel daarvan zou zijn dat ik dan nog steeds niks wist, en wel de pijn zou houden. Dus aan de andere kant was er ook een soort van hoop dat er wel iets aantoonbaars was. Iets waar de professionals iets aan zouden kunnen doen! En ikzelf natuurlijk ook.

De uitslag was een beetje een mix. Het komt erop neer dat mijn gewrichtsbanden wat losser zitten dan gewoonlijk, waardoor mijn gewrichten heel lenig zijn. In mijn heup- en bekkengebied zorgt dat voor instabiliteit, waardoor er spanning komt op de verkeerde spieren en niet genoeg spanning op de spieren waar het wel moet. Dat veroorzaakt de rugpijn, samen met omstandigheden, stress en hoe ik daarmee omga. Toen ik gedwongen stopte met dansen op m'n veertiende (dansschool ging opeens failliet omdat ze alle dansleraren ontsloegen) verloor ik langzaamaan de spierkracht die er tot die tijd voor had gezorgd dat mijn gewrichten goed op hun plek werden gehouden. Dus het advies was: ga lekker sporten!

Ik ben zo blij :D Ik mag gewoon blijven stijldansen, modern balletten, fitnessen, zumba doen, en als ik straks weer fitter en sterker ben heb ik hopelijk mijn steunzolen wat minder nodig en op een gegeven moment kan ik misschien zelfs weer hakken gaan dragen! (ik blijf toch een meisje, haha)

Dus het was een mooie dag :)